Sevgili Maral...

Sevgili Maral,

Seninle Gölge'de o limonlu parfeyi yediğimizden beri, hayat benim için bambaşka hale geldi. "Bi denesene yaa" diye uzattığın o masum çatal, artık benim için o kadar da masum değil. Ben artık eski Ezgi değilim Maral. Artık bir bağımlıyım.

Gel zaman git zaman artık o limonlu parfeden başka bir şey düşünemez oldum. Aradan bir mevsim geçti, ben hala onu arzuluyorum Maral. 5 kilo fazlamı konuşmuyorum bile.

Bu hafta sonu deli gibi kar yağacakmış, şu an ayaklarım deli gibi üşüyomuş falan artık hiçbiri umrumda değil, artık sadece limonlu parfemi düşünüyorum.

Onu benimle tanıştırdığın güne çok pişmanım Maral. Neden yaptın bunu bana?

Boğazım ağrıyo Maral, ama olsun.

Olsun yine de öptüm seni bay!

e.